نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه مهندسی برق، دانشکده فنی و مهندسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
2 دانشیار، گروه مهندسی برق، دانشکده فنی و مهندسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
3 دانشیار، هسته علمی توانبخشی روباتیک و بیوفیدبک، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران
4 استاد، گروه مهندسی برق، دانشکده فنی و مهندسی، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی و گروه مهندسی برق، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده
مقدمه: پروتزهای عصبی- ترکیبی زانو به منظور توانبخشی افراد دچار آسیب طناب نخاعی به کار میرود. این پروتزها از روبات -که به شکل مکانیکی مفصل زانو را جابهجا میکند- و تحریک الکتریکی -که با ارسال جریان الکتریکی به عضلات چهار سر ران، مفصل زانو را حرکت میدهد- تشکیل شده است. چالش اصلی در استفاده از این پروتزها، خستگی عضلات بر اثر تحریک الکتریکی میباشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، جلوگیری از افزایش خستگی عضلانی با استفاده از یک راهکار زمانبندی مبتنی بر سوییچینگ زمان مناسب ماندگار (Persistent D-well Time یا PDT) با سوییچ بین روبات و تحریک الکتریکی بود.
مواد و روشها: یک معادله ریاضی برای مدل کردن حرکت مفصل زانو در پروتز عصبی- ترکیبی و یک معادله دیفرانسیل جهت توصیف کمی خستگی عضلانی استفاده گردید. مدت شبیهسازی 100 ثانیه و هدف آن، ثابت نگهداشتن مفصل زانو در زاویه 60 درجه بود. زمان شبیهسازی به مراحلی تقسیم و برای هر مرحله یک بازه زمانی تعیین شد. در هر مرحله، تحریک الکتریکی برای زمان معینی فعال بود. پس از این زمان معین و تا پایان زمان آن مرحله، بر اساس مقدار خستگی بین تحریک الکتریکی و روبات، سوییچ انجام گرفت و نتایج بررسی گردید.
یافتهها: در پایان شبیهسازی، زانو با خطای مجموع مربعات (Root mean square یا RMS) 79/0 درجه در زاویه مرجع تنظیم شد. به کارگیری روبات در روش PDT، منجر به کاهش خستگی عضلانی گردید و مقدار خستگی عضلانی نیز در یک کران معین بین 94/0 و 97/0 محدود شد.
نتیجهگیری: روش PDT میتواند برای کنترل حرکت زانو مؤثر باشد. بر اساس نتایج به دست آمده، انتظار میرود از این روش بتوان به طور عملی در کنترل پروتز عصبی- ترکیبی استفاده کرد؛ به نحوی که دستورهای تراپیست اجرا و همزمان از افزایش خستگی عضلانی درمانجو جلوگیری شود.
کلیدواژهها