نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2 استادیار، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
3 دانشیار، گروه آسیبشناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: ددلیفت، یک نوع تمرین مؤثر جهت افزایش قدرت بازکنندههای زانو و لگن است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی پاورلیفتینگکاران تیم ملی بود.مواد و روشها: 8 نفر پاورلیفتینگکار مرد از تیم ملی انتخاب شدند و حرکت ددلیفت سومو و سنتی را با شدت 80 درصد یک تکرار بیشینه انجام دادند. در اجرای هر یک از حرکات، سیگنالهای الکترومایوگرافی سطحی از عضلات گلوتئوس ماکزیموس، واستوس مدیالیس و لترالیس و اراکتور اسپاین ثبت گردید. پاورلیفتینگکاران در دو روز جداگانه و به فاصله 48 ساعت حرکات ددلیفت را انجام دادند. به منظور مقایسه درون گروهی فعالیت عضلات در دو حالت، از آزمون Paired t در سطح معنیداری 05/0 > P استفاده شد.یافتهها: ارتباط معنیداری بین فعالیت عضلات مورد بررسی در الگوی همانقباضی عضلات پای برتر و غیر برتر در حرکت ددلیفت سومو و سنتی وجود نداشت (050/0 < P). تفاوت معنیداری در مقایسه الگوی همانقباضی عضلات در یک تکرار بیشینه در حرکات ددلیفت سومو و سنتی فعالیت عضلات واستوس مدیالیس (پای غالب 038/0 = P، پای غیر غالب 047/0 = P) و اراکتور اسپاین (پای غالب 032/0 = P، پای غیر غالب 037/0 = P) مشاهده گردید، اما فعالیت عضلات واستوس لترالیس و گلوتئوس ماکزیموس معنیدار نبود (050/0 < P).نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده، احتمالاً میتوان عضله واستوس مدیالیس و اراکتور اسپاین را در هر دو تکنیک به طوری اختصاصی در حرکت ددلیفت سومو و سنتی تقویت کرد. مربیان و درمانگران برای طراحی پروتکل تمرینی جهت اهداف اصلاحی و توانبخشی در حرکت ددلیفت، باید به این تغییرات ایجاد شده در فعالیت الکترومایوگرافی عضلات توجه نمایند.
کلیدواژهها