نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• علیرضا طاهری ¹
• سعید فرقانی ²
• جعفر زراعت دوست ³

¹ مربی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

² استادیار، مرکز تحقیقات اسکلتی - عضلانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، ایران

³ کارشناس آموزش، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،اصفهان، ایران

چکیده

چکیدهمقدمه: این مطالعه با هدف تعیین عوامل تسهیل‌کننده و بازدارنده یادگیری مهارت‌های عملی از دیدگاه دانشجویان سال سوم به بعد رشته‌های توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد.مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی از نوع مقطعی می‌باشد که کلیه دانشجویان سال سوم به بعد رشته‌های ارتوپدی فنی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و کاردرمانی جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند و پرسش‌نامه محقق‌ساخته که حاوی 62 سؤال در خصوص عوامل تسهیل‌کننده و بازدارنده مؤثر بر یادگیری مهارت‌های عملی بود استفاده گردید. سؤالات  به 8 حیطه تقسیم و بر مبنای مقیاس لیکرت و از کاملاً موافقم= 5 تا کاملاً مخالفم = 1 امتیازبندی گردید.  داده‌ها در نرم‌افزار spss  توسط آزمون‌های توصیفی و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: 100 دانشجوی سال سوم به بعد با میانگین سنی   8/.± 2/22 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در حیطه عوامل تسهیل‌کننده آموزش مهارت‌های عملی، دانشجویان بیشترین موافقت (انتخاب گزینه کاملاً موافقم و موافقم) را با حیطه ویژگی‌های تسهیل‌کننده مربیان (85%)  و ارتباط بین مربی و دانشجو (85%) بیان نمودند. در حیطه عوامل بازدارنده، دانشجویان بیشترین موافقت را با حیطه امکانات  ضعیف موجود بیمارستانی و دانشگاهی (76%) بیان نمودند.نتیجه‌گیری: مهم‌ترین حیطه تسهیل‌کننده آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان، ویژگی‌ها و معیارهای خوب مربیان بود. لذا برنامه‌ریزی در جهت بکارگیری اساتید مجرب و آموزش‌های مداوم  مربیان کم تجربه توصیه می‌گردد. مهم‌ترین حیطه بازدارنده آموزش بالینی ، عدم امکانات لازم در بخش‌ها و کلینیک‌ها بود. در نتیجه چنان‌چه کمبود امکانات و تجهیزات لازم در محیط بالینی را با یک برنامه‌ریزی مناسب جبران نماییم در کارآمد کردن دانشجویان تأثیر بسزایی خواهد داشت.کلیدواژه‌ها: مهارت‌های عملی، دانشجوی توانبخشی، عوامل تسهیل‌کننده، عوامل بازدارنده