نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه آسیبشناسی و بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2 دانشیار گروه آسیبشناسی و بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: تمرینات پیشگیری از آسیب با استفاده از رویکرد سیستمهای گلوبال، به منظور کاهش عوامل خطر بیومکانیکی آسیبهای رباط صلیبی قدامی (Anterior cruciate ligament یا ACL) در هنگام فرود پیشنهاد شده است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه برنامه سنتی پیشگیری از آسیب و تمرینات پیشگیری از آسیب با استفاده از رویکرد سیستمهای گلوبال بر روی کینماتیک و کینتیک تنه و اندام تحتانی طی یک تکلیف فرود متقاطع تک پا در ورزشکاران مستعد آسیب ACL انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه، 39 ورزشکار زن و مرد (گروه شاهد = 19 نفر و گروه تمرینات پیشگیری از آسیب با استفاده از رویکرد سیستمهای گلوبال = 20 نفر) شرکت کردند. حداکثر زوایای ابداکشن زانو، فلکشن زانو، فلکشن ران، لترال فلکشن تنه، حداکثر گشتاور ابداکشن زانو و حداکثر نیروی واکنش عمودی حین یک تکلیف فرود متقاطع تک پا برای همه آزمودنیها، ابتدا و شش هفته پس از تمرینات پیشگیری از آسیب ارزیابی گردید. از آزمون Repeated measures ANOVA جهت بررسی تفاوتهای بینگروهی دادههای بیومکانیکی استفاده شد.
یافتهها: اثر متقابل گروه × زمان برای لترال فلکشن تنه (036/0 = P)، ابداکشن زانو (006/0 = P)، حداکثر گشتاور ابداکشن زانو (001/0 > P) و حداکثر نیروی واکنش عمودی (007/0 = P) در گروه تمرینات پیشگیری از آسیب با رویکرد سیستمهای گلوبال نسبت به گروه شاهد پس از شش هفته وجود داشت. اثرات اصلی زمان برای حداکثر زوایای ابداکشن زانو، فلکشن زانو، فلکشن ران، لترال فلکشن تنه، حداکثر گشتاور ابداکشن زانو و حداکثر نیروی واکنش عمودی پس از تمرین مشاهده گردید (001/0 > P). هیچ اثر متقابل زمان × گروه برای فلکشن زانو (103/0 = P) و فلکشن ران (734/0 = P) یافت نشد.
نتیجه گیری: رویکرد سیستمهای گلوبال در مقایسه با تمرینات متمرکز بر ران، باعث بهبود عوامل خطر بیومکانیکی آسیبهای ACL در حین فرود متقاطع تک پا شد.
کلیدواژهها