نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

• پریسا رسولی فرد ¹
• علی اکبر نصر اصفهانی ²
• محمد حسین نیلفروش ²

¹ کارشناس ارشد، گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

² کارشناس ارشد، عضو هیأت علمی، گروه شنوایی‌شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: آزمون صندلی چرخان به منظور بسط ارزیابی‌های درگیری سیستم محیطی و بررسی روند جبران مرکزی و پیگیری تاریخچه سیر بیماری و پایش کارایی درمان‌های خاص، کاربرد دارد. پارامترهای مورد ارزیابی و آنالیز در آزمایش صندلی چرخان فاز، بهره و تقارن است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی نتایج پژوهش‌های انجام شده در حوزه صندلی چرخان و بررسی کاربردهای بالینی آن بود. مواد و روش‌ها: مقاله مروری حاضر مقالات منتشر شده از سال 2003 تا 2009 بود که در پایگاه‌های اطلاعاتی Google Scholar, Science Direct, EBSCO, PubMed, Thieme و با استفاده از کلید واژه‌‌های صندلی چرخان، جبران مرکزی، نیستاگموس وجود داشت. یافته‌ها: حاصل جستجوی انجام گرفته 58 مقاله پژوهشی و 4 مقاله مروری بود. پس از بررسی مقالات، 20 مقاله به موضوع مورد نظر پرداخته بود و در این مطالعه مروری مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه‌گیری: آزمون صندلی چرخان به علت مزایایی مانند فیزیولوژیک بودن محرک به کار رفته و پایش جبران توسط تغییرات تقارن و نیز قابل اجرا بودن آزمون، زمانی که بیمار حتی از داروهای مهارکننده وستیبولی استفاده می‌کند و راحتی آزمون، امروزه می‌تواند در پروتکل ارزیابی‌های دهلیزی قرار گیرد. کلیدواژه‌ها: صندلی چرخان، جبران مرکزی، نیستاگموس