نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی کارشناسی ارشد، مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی و کمیته تحقیقات دانشجویی دانشجویان توانبخشی (تریتا) و گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 استادیار، مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی و کمیته تحقیقات دانشجویی دانشجویان توانبخشی (تریتا) و گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
3 مربی، مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی و کمیته تحقیقات دانشجویی دانشجویان توانبخشی (تریتا) و گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: سندرم درد میوفاشیال، یکی از شایعترین اختلالات سیستم اسکلتی- عضلانی با منشأ عضلات اسکلتی و مشخصه آن، وجود نقاط ماشهای میباشد که یک نقطه بسیار حساس در عضله است و اغلب در باند سفت عضلات اسکلتی یافت میشود و نسبت به تحریک (فشار یا استفاده از سوزن خشک) حساس میباشد و یک درد ارجاعی در منطقهای دور از آن نقطه ایجاد میکند. شیوع نقاط ماشهای در عضلات پاسچرال بخش فوقانی بدن و به ویژه عضله تراپزیوس بیشتر است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر کوتاهمدت تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (Transcutaneous electrical nerve stimulation یا TENS) با سوزن خشک بر میزان درد، ناتوانی و آستانه درد فشاری در افراد مبتلا به نقاط ماشهای عضله تراپزیوس فوقانی بود.
مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی طراحی شده، 45 بیمار مبتلا به نقاط ماشهای عضله تراپزیوس به صورت تصادفی به سه گروه TENS و تمرین کششی (A)، سوزن خشک و تمرین کششی (B) و تمرین کششی به تنهایی (شاهد، C) تقسیم شدند. برنامه مشترک بین سه گروه، انجام تمرین کششی عضله تراپزیوس در منزل به مدت دو هفته بود. گروه A علاوه بر آموزش تمرین کششی، تحت درمان TENS به مدت 10 جلسه (5 روز در هفته) طی دو هفته قرار گرفتند. گروه B نیز علاوه بر آموزش تمرین کششی، درمان سه جلسه سوزن خشک طی دو هفته را دریافت نمودند. گروه C شاهد بود و فقط تمرین کششی به آنها آموزش داده شد. پیامدها شامل میزان درد، ناتوانی و آستانه درد فشاری با استفاده از مقیاس دیداری درد (Visual Analogue Scale یا VAS)، پرسشنامه شاخص ناتوانی گردن و آلگومتر دیجیتالی اندازهگیری گردید. جهت مقایسه قبل و بعد گروهها، از آزمون Paired t و به منظور مقایسه تغییرات بین سه گروه نیز از آزمون One-way ANOVA استفاده شد.
یافتهها: پس از درمان، در میزان شدت درد و شاخص ناتوانی گردن در هر سه گروه بهبودی چشمگیری مشاهده گردید (001/0 > P)، اما در نمره آستانه درد فشاری قبل و بعد از مداخله، در هیچ یک از سه گروه تفاوت معنیداری یافت نشد (050/0 < P). از نظر میانگین تغییرات نمرات درد، آستانه درد فشاری و ناتوانی گردن بعد از مداخله نسبت به قبل از آن، بین سه گروه اختلاف معنیداری وجود نداشت (050/0 < P).
نتیجه گیری: اگرچه استفاده از TENS و سوزن خشک در کنار تمرین کششی در افراد دارای نقاط ماشهای عضله تراپزیوس فوقانی به کاهش درد و کاهش ناتوانی بیماران کمک میکند، اما تأثیر اضافهای بر تمرین درمانی نداشت و تنها انجام تمرین کششی در این بیماران، به کاهش درد و ناتوانی به همان میزان کمک میکند.
کلیدواژهها