نوع مقاله : مقاله کوتاه

نویسندگان

• فاطمه حسناتی ¹
• الهه ابوالحسینی ²
• نوریه طهماسی پور ³

¹ عضو هیأت علمی، مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی- اسکلتی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران

² دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مدیریت توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

³ کارشناس، گفتار درمانگر، گروه گفتار درمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران

چکیده

مقدمه: بسیاری از کودکان و نوجوانانی که با مشکل شنوایی متولد شده‌اند یا در ماه‌های ابتدایی تولد دچار آسیب‌های شنوایی می‌شوند در آینده مشکلات خواندن و نوشتن را تجربه می‌کنند. هدف از این مطالعه، بررسی و مقایسه میزان استفاده از دو شیوه خواندن آوایی و کل‌خوانی کودکان با افت شنوایی در شهر اهواز بود تا بتواند مقدمه‌ای برای پیشرفت بهتر و صحیح‌تر این کودکان در زمینه خواندن باشد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود که بر روی 35 دانش‌آموز افت شنوای شدید تا عمیق پایه دوم (تعداد = 23 نفر) و سوم (تعداد = 12 نفر) دبستان از مدارس مخصوص کودکان افت شنوا انجام شد. کل نمونه‌های مورد بررسی در طول 3 ماهه اول سال تحصیلی 91-1390 مورد بررسی قرار گرفتند. جهت انجام این مطالعه، 2 خرده آزمون خواندن کلمات بی‌قاعده و خواندن ناکلمه از آزمون تشخیصی خواندن شیرازی- نیلی‌پور (1384) استفاده گردید. یافته‌ها: دانش‌آموزان پایه دوم دبستان در مهارت کل‌خوانی نسبت به آوایی بهتر عمل کردند و دانش‌آموزان پایه سوم دبستان در مهارت خواندن آوایی بهتر از پایه دوم عمل کردند، ولی یافته‌های به دست آمده از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (05/0 ³ P). نتیجه‌گیری: با استفاده از نتایج این مطالعه می‌توان دریافت که پیشرفت مهارت‌های خواندن در کودکان افت شنوا نیز مانند کودکان طبیعی سیر تدریجی دارد. کودکان در ابتدای آموزش خواندن، بیشتر از کل‌خوانی استفاده می‌کنند و با افزایش سن و دانش سوادآموزی، مهارت‌های خواندن به هر دو شیوه در این کودکان پیشرفت می‌کند. کلید واژه‌ها: دانش‌آموزان با افت شنوایی، کل‌خوانی، خواندن آوایی