نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری، گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران و استادیار، گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2 استاد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
3 دانشیار، گروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده
مقدمه: سکته مغزی، مهمترین عامل ناتوانی در افراد بالغ محسوب میشود. اسپاستیسیتی نیز نوعی اختلال حرکتی شایع است که در اثر ضایعات اعصاب مرکزی مانند سکته مغزی بروز میکند و باعث ایجاد تغییر در عضله اسکلتی میشود و هر دو عامل عصبی و مکانیکی عضله را تحت تأثیر قرار میدهد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مقایسهای شاخصهای عصبی و مکانیکی عضله اسپاستیک در دو گروه بیماران مبتلا به سکته مغزی بر اساس مدت زمان ابتلا بود.مواد و روشها: در این مطالعه، 45 بیمار مبتلا به سکته مغزی اسپاستیک شرکت نمودند که بر اساس مدت زمان ابتلا بر اساس ماه، به دو گروه کمتر و بیشتر از 12 ماه تقسیم شدند. ارزیابیهای کلینیکی شامل ارزیابی تون عضله، رفلکس عمقی تاندون آشیل و دامنه حرکتی مفصل مچ پا به ترتیب با استفاده از Modified Modified Ashworth Scale (MMAS)، چکش رفلکسی و گونیامتر دستی اندازهگیری گردید. شاخصهای عصبی عضله گاستروکنمیوس داخلی شامل زمان تأخیر رفلکس H و نسبتHmax/Mmax با کمک دستگاه الکترومایوگرافی و شاخصهای مکانیکی عضله شامل طول فاسیکل، زاویه پر شکل و ضخامت عضله با استفاده از دستگاه سونوگرافی مورد سنجش قرار گرفت. جهت مقایسه دادهها بین دو گروه با توجه به توزیع نرمال آنها، از آزمون t استفاده شد.یافتهها: به جزء در متغیر مدت زمان ابتلا به بیماری (001/0 > P)، در هیچ کدام از دادههای جمعآوری شده دیگر، بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد.
کلیدواژهها