نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• فهیمه حبیبی‌فر ¹
• علیرضا فارسی ²
• بهروز عبدلی ²

¹ دانشجوی دکتری تخصصی، گروه رفتار‌ حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

² دانشیار، گروه رفتار‌ حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: مطالعات پیشین نشان می‌دهد که الگوی راه رفتن سالمندان تحت تأثیر تکلیف شناختی همزمان قرار می‌گیرد. هرچند هنوز مشخص نیست که با فعال شدن زیرسیستم‌های مختلف حافظه کاری، الگوی راه رفتن چگونه تحت تأثیر قرار می‌گیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر، تأثیر نوع تکلیف حافظه کاری بر پارامترهای فضایی- زمانی الگوی راه رفتن بود.مواد و روش‌ها: 12 سالمند (با میانگین سنی 19/2 ± 5/67) به صورت در دسترس انتخاب و تحت 3 شرایط آزمایشی راه رفتن به شکل مجرد، راه رفتن همزمان با فعال شدن لوح دیداری- فضایی حافظه کاری و راه رفتن همزمان با فعال شدن حلقه واج‌شناختی حافظه کاری مورد آزمون قرار گرفتند. شرکت کنندگان 12 کوشش راه رفتن را در هر شرایط اجرا کردند که از بین آن‌ها 6 کوشش انتخاب شد. ملاک انتخاب این 6 کوشش در شرایط تکلیف دوگانه، کوشش‌هایی بود که در آن شرکت کننده پاسخ صحیح به تکلیف حافظه کاری داده بود. در شرایط راه رفتن مجرد این 6 کوشش به صورت تصادفی انتخاب شد. کوشش‌های راه رفتن توسط دستگاه Motion analysis ثبت شد و داده‌های مرتبط با الگوی راه رفتن با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری تحلیل شد.یافته‌ها: بین 3 شرایط مختلف آزمایشی در سرعت راه رفتن (05/0 > P، 54/64 = (2،142)F)، طول گام (05/0 > P، 82/45 = (2،142)F) و عرض گام (05/0 > P، 36/16 = (2،142)F) تفاوت معنی‌داری وجود داشت.نتیجه‎گیری: تکلیف دیداری- فضایی در مقایسه با تکلیف واج‌شناختی منجر به طول گام کوتاه‌تر، عرض گام بیشتر و سرعت راه رفتن کمتر شد و تداخل بیشتری در راه رفتن ایجاد کرد. به نظر می‌رسد که برای کنترل راه رفتن و پردازش دیداری- فضایی، شبکه‌های عصبی مشترکی وجود دارد. از این‌رو، مداخلات تکلیف دوگانه دیداری- فضایی می‌تواند موجب بهبود راه رفتن سالمندان شود.

کلیدواژه‌ها

• راه رفتن
• سالمندی
• حافظه کاری
• لوح دیداری-فضایی
• حلقه واج شناختی