نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• سالار فرامرزی ¹
• محمدرضا مرادی ²

¹ استادیار، گروه روان‌شناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

² کارشناس ارشد روان‌شناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص، دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

چکیدهمقدمه: نقص شنوایی از جمله اختلالاتی است که بر مهارت‌های زبانی و ارتباطی مبتلایان تأثیر شدیدی دارد و تاکنون در زمینه نحوه ارایه برنامه‌های تلویزیونی بر زبان دریافتی ناشنوایان کمتر پژوهشی صورت گرفته است. این پژوهش با هدف، مقایسه ارایه سه روش متفاوت برنامه تلویزیونی بر میزان زبان دریافتی (ادراکی) ناشنوایان در دو مرحله دریافتی و توجهی در شهر اصفهان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع آزمایشی بود و از طرح پس‌آزمون با گروه شاهد استفاده شد. بدین منظور تعداد 48 نفر از ناشنوایان با روش تصادفی انتخاب و به تصادف در سه گروه قرار داده شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از آزمون محقق ساخته که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفته بود، استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری ANOVA و ANCOVA و با بهره‌گیری از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: بین عملکرد زبان دریافتی هر سه گروه از ناشنوایان در دریافت برنامه‌های تلویزیونی و در هر دو مرحله دریافتی و توجهی تفاوت معنی‌دار آماری وجود دارد (05/0 > P). نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان گفت ارایه برنامه‌های تلویزیونی با روش ترکیبی، بیشترین تأثیر را بر میزان زبان دریافتی (ادراکی) ناشنوایان دارد و به مسؤولان رسانه‌های دیداری به خصوص صدا و سیما پیشنهاد می‌شود که در ارایه برنامه‌های تلویزیونی از روش ترکیبی استفاده نمایند واژه‌های کلیدی: برنامه‌های تلویزیونی، زبان دریافتی، زبان ادراکی، ناشنوایان