نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• ترانه نوروزعلی ¹
• محمد محسن روستایی ²
• فریده دهقان منشادی ²
• مهدی عباسی ³
• علیرضا اکبرزاده باغبان ⁴
• محمدرضا خالقی ⁵

¹ کارشناسی ارشد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

² استادیار، گروه فیزیوتراپی، دانشکده توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

³ دانشیار، گروه آناتومی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

⁴ دانشیار، گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

⁵ دانشجو، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: کاپینگ درمانی به عنوان یکی از روش‌های درمانی رایج به صورت گسترده ای در اکثر کشورهای آسیایی جهت درمان بالینی ضایعات بافت نرم مورد استفاده قرار گرفته است، ولی شواهد پایه ای قوی در تاٌیید آن وجود ندارد. یکی از اثرات احتمالی کاپینگ اثر بر روی ویژگیهای بیومکانیکی بافت‌های تحت کاپینگ می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی بنیادی اثرات کاپینگ درمانی بر روی برخی ویژگیهای بیومکانیکی پوست شامل سفتی و حداکثر قدرت کششی در موش صحرایی می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، در مجموع 20 موش صحرایی (10 نمونه جهت کاپینگ درمانی و 10 نمونه به عنوان گروه کنترل خالص) به روش نمونه گیری غیر تصادفی ساده در دسترس از حیوان خانه بخش آناتومی دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شدند. سفتی و حداکثر قدرت کششی پوست تحت کاپینگ به مدت 10 دقیقه در طی 12 روز متوالی در این نمونه‌ها در 3 گروه آزمون، کنترل آزمون و کنترل خالص توسط دستگاه تنسیوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون تی زوجی برای مقایسه پوست طرفین هر نمونه در گروه آزمون و از آزمون تی مستقل برای مقایسه بین گروه‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: میزان سفتی و حداکثر قدرت کششی پوست گروه آزمون (کاپینگ) نسبت به پوست گروه کنترل آزمون و گروه کنترل خالص به طور معنی داری کاهش یافت (به ترتیب 048/0P=، 029/0P=، 018/0P= و 008/0P=).نتیجه‌گیری: کاپینگ درمانی می‌تواند در ایجاد تغییراتی در ویژگیهای بیومکانیکی پوست موش صحرایی شامل کاهش سفتی و حداکثر قدرت کششی موٌثر ‌باشد.کلید واژه‌ها: کاپینگ درمانی، سفتی، حداکثر قدرت کششی، پوست موش صحرایی