نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• محمد حسین حقیقی زاده ¹
• مرضیه امیری ²
• زهره قوچانی ³
• حشمت اله رحیمی ⁴

¹ گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران

² مرکز تحقیقات توان‌بخشی عضلانی- اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران

³ کارشناس، گروه شنوایی‌شناسی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

⁴ معاون پیش‌گیری، سازمان بهزیستی استان خوزستان، اهواز، ایران

چکیده

مقدمه: فراوانی کم‌شنوایی در نوزادان دارای فاکتور خطر کم‌شنوایی، 10 تا 20 برابر بیش از نوزادان بدون فاکتور خطر می‌باشد، بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی عوامل خطر کم‌شنوایی در نوزادان مراجعه کننده به طرح غربالگری شنوایی در شهر اهواز و بررسی میزان تأثیر هر یک در وقوع کم‌شنوایی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی- مقطعی بود. در این پژوهش پرونده‌های شنوایی مربوط به نوزادانی که در مرحله اول آزمون غربالگری شنوایی شهر اهواز رد شده بودند و دارای فاکتور خطر کم‌شنوایی بودند، از سال 1387 تا پایان 1390 مورد استفاده و بررسی قرار گرفتند. در نهایت تمام اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و روش‌های آماری 2c و مقایسه نسبت‌ها، تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: از 2940 نوزاد مورد بررسی، 478 نفر (16 درصد) دارای یک یا تعداد بیشتری فاکتور خطر کم‌شنوایی بودند. از این تعداد در کل 52 نوزاد کم‌شنوا شناسایی شدند. بین وقوع کم‌شنوایی در گروه دارای فاکتور خطر کم‌شنوایی و گروه هنجار تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت (05/0 > P). سندرم‌های همراه با کم‌شنوایی و ناهنجاری‌های کرانیوفاسیال، بیشترین میزان احتمال را در وقوع کم‌شنوایی به خود اختصاص داده بود. نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر بالای فاکتورهای خطر کم‌شنوایی بر وقوع کم‌شنوایی، انجام آزمون‌های شنوایی در نوزادان دارای این فاکتورها به طور قطع توصیه می‌شود. کلید واژه‌ها: نوزادان، فاکتور خطر، کم‌شنوایی