نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• فهیمه سادات جعفریان ¹
• ابراهیم صادقی ²

¹ کارشناس ارشد ارتوپدی فنی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

² عضو هیات علمی دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

چکیده

چکیدهمقدمه: در مبتلایان به ضایعه آرنج تنیس بازان، به دلیل وجود درد در ناحیه خارجی ساعد بسیاری از حرکات روزمره مختل می‌گردد. یکی از روشهای درمانی رایج جهت این عارضه استفاده از ارتز است. هدف عمده استفاده از ارتزهای نیروی متقابل، فراهم نمودن عملکرد فوری و کاهش درد آنی است. چون با استفاده از این ارتزها درد کاهش یافته، عملکرد دست افزایش می­یابد.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر شبه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است. مراجعه کنندگان 50 فرد (30 زن و20 مرد با میانگین سنی 8±41 سال) مبتلا به ضایعه آرنج تنیس بازان شهر اصفهان بودند. میزان درد از طریق آزمون سنجش درد (VAS) جهت هر بیمار بعد از بستن هر ارتز اندازه‌گیری و ثبت شد. ارتزهای مورد استفاده در این مطالعه شامل تسمه دورآرنج، آستین واره، مچ‌بند و پلاسبو (پاتلای استرپ تغییر شکل یافته) بود. اطلاعات مربوط به میزان درد، با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه یازدهم، مورد تحلیل آماری قرار گرفت. آزمونهای آماری مورد استفاده در این مطالعه شامل آزمونهای t مستقل و زوج بود.نتایج: میانگین سنی افراد 8±41 سال بود مقایسه مچ بند طبی با تسمه دور آرنج، همچنین مچ بند با آستین واره نشان می‌دهد که تفاوت معنی­داری بین میانگین دو گروه وجود دارد (05/0 > P). نتایج کلی نشان می‌دهد که تسمه دور آرنج و آستین واره هر دو باعث کاهش درد شده­اند (05/0 < P).بحث: عملکرد تسمه دور آرنج و آستین واره در حین ارزیابی میزان درد به نسبت مشابه با یکدیگر بود و بهترین تأثیر را  بر روی ضایعه داشتند. مچ بند طبی نیز در کاهش درد مبتلایان مؤثر بوده ولی تأثیر آن کمتر از تسمه دور آرنج و آستین واره بوده است.کلید واژه‌ها: ارتز، درد، ضایعه آرنج تنیس بازان