نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مصطفی تیموری خروی ¹
• ابراهیم احمدی ¹
• بهروز عبدلی ²
• علیرضا فارسی ³

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

² دانشیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

³ استادیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی و مقایسه تأثیر تمرین ذهنی و تمرین بدنی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر مهارت حرکتی تعقیبی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی، آزمودنی‌ها که شامل 20 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی بودند به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. بعد از پیش‌ آزمون، آزمودنی‌ها مهارت پیگردی چرخان را در یک دوره سه جلسه‌ای به صورت یک روز در میان تمرین کردند و بعد از 48 ساعت استراحت برای آزمون یادداری فرا خوانده شدند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های Dependent t و Independent t توسط نرم‌افزار 16SPSS در سطح معنی‌داری 0/05 استفاده شد.یافته‌ها: استفاده از هر دو روش تمرین ذهنی و تمرین بدنی یادگیری هر دو جزء برنامه حرکتی و پارامتر مهارت پیگردی را به صورت معنی‌داری افزایش داد (0/001 = P). همچنین یافته‌های تحقیق بین تأثیر تمرین ذهنی و تمرین بدنی به لحاظ اثرگذاری بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر مهارت پیگردی تفاوت معنی‌داری نشان نداد (0/05 ≤ P).نتیجه گیری: تمرین ذهنی می‌تواند جایگزین مناسبی برای تمرین بدنی به هنگام بازتوانی‌ و یادگیری دو جزء برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر یک مهارت حرکتی پیگردی باشد، به ویژه در شرایطی که فرد نمی‌تواند از اندام خود برای اجرای مهارت و فعالیت بدنی استفاده کند.کلید واژه‌ها: تمرین ذهنی، تمرین بدنی، پارامتر، برنامه حرکتی تعمیم یافته، مهارت پیگردی چرخان