نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• مسلم دهقانی زاده ¹
• محمدحسین نیلفروش ²

¹ کارشناس ارشد کاردرمانی، سازمان آموزش و پرورش استثنایی یزد، یزد، ایران

² عضو هیأت علمی، گروه شنوایی شناسی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

مقدمه: یکی از عوامل مهم اختلالات حرکتی در فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک، محدودیت عملکردهای حرکتی درشت به علت ضعف عضله است. با توجه به تأثیر قدرت بر عملکرد حرکتی درشت، هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی نشستن به ایستادن بر عملکرد حرکتی درشت در کودکان فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه بر روی 20 کودک فلج مغزی دایپلژی اسپاستیک 5 تا 12 ساله، شامل 12 پسر و 8 دختر با میانگین سنی 30/8 ± 89/1 انجام شد. آزمودنی‌ها طی 6 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین مقاومتی نشستن به ایستادن با وزنه را انجام دادند. قدرت ایزومتریک عضلات اکستانسور ران، اکستانسور زانو و پلانتار فلکسور مچ پا توسط دستگاه Nicholas manual muscle testing (Nicholas MMT) ارزیابی شد. در ضمن عملکرد حرکتی درشت توسط ابزار Gross motor function measure (GMFM) ارزیابی شد. داده‌های حاصل با آزمون  Paired t-testمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: قدرت گروه‌های عضلانی اکستانسور ران و اکستانسور زانو به صورت معنی‌داری (0001/0 > P) بعد از مداخله بهبود یافت، در حالی که در قدرت گروه عضلانی پلانتار فلکسور مچ پا تغییری ایجاد نشد (573/0 ₌ P). همچنین در آزمون GMFM در قسمت‌های D، E و مجموع بخش‌های D و E افزایش میانگین نمرات به ترتیب 07/3، 57/2 و 82/2 حاصل شد که تمامی این مقادیر معنی‌دار بود.نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد انجام تمرین مقاومتی نشستن به ایستادن با وزنه باعث افزایش میزان عملکرد حرکتی درشت بخش D، بخش E و مجموع بخش‌های D و E می‌شود. در ضمن انجام این تمرینات باعث افزایش قدرت ایزومتریک گروه‌های عضلانی اکستانسور ران و اکستانسور زانو می‌شود. اما در میزان قدرت عضلانی گروه‌های پلانتار فلکسور مچ پا تأثیر معنی‌داری مشاهده نشد.کلید واژه‌ها: فلج مغزی، ارزیابی عملکرد حرکتی درشت، وضعیت نشسته به ایستاده با وزنه، تمرین مقاومتی