بررسی مروری تأثیر انواع بوتولینوم توکسین در کاهش اسپاستیسیتی اندام فوقانی و تحتانی و بهبود Gait در افراد دچار سکته مغزی

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی، گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 عضو هیأت علمی، گروه کاردرمانی، دانشکده علوم توان‌بخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 استادیار، گروه نورولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

10.22122/jrrs.v11i5.2281

چکیده

مقدمه: سکته مغزی آسیب عصبی حاد ناشی از اختلال یا عدم خون‌رسانی به قسمتی از بافت مغز و سیستم عصبی است که ناشی از انسداد عروق مغزی به وسیله یک لخته خون و یا پارگی یکی از عروق تغذیه کننده آن قسمت از بافت مغز می‌باشد. این ضایعه باعث ایجاد اختلالات عملکردی متفاوتی می‌گردد که اسپاستیسیتی از جمله این عوارض به شمار می‌رود. بوتولینوم توکسین به عنوان روش مؤثری در کاهش اسپاستیسیتی شناخته شده است. هدف از انجام این مطالعه، مروری بر مطالعات صورت گرفته در ارتباط با کاربردهای متفاوت بوتولینوم توکسین، تأثیرگذاری، نتایج و نوع کاربرد این روش درمانی بود.مواد و روش‌ها: با استفاده از کلمات کلیدی سکته مغزی، اسپاستیسیتی و بوتولینوم توکسین، مقالات مرتبط بدون محدودیت زمانی، از پایگاه‌های Scopus، Elsevier، Science Direct، Springer، MEDLINE و PubMed استخراج شدند.یافته‌ها: 193 مقاله از پایگاه‌های ذکر شده به دست آمد و با توجه به معیارهای ورود و خروج، 36 مقاله که به توصیف کاربرد بوتولینوم توکسین در کاهش اسپاستیسیتی و بهبود کارکرد حرکتی اندام‌ها و ارتقای پارامترهای Gait پرداخته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به مطالعات انجام شده، این تزریق باید به همراه درمان‌های دیگری از جمله کاردرمانی، فیزیوتراپی و تمرینات خانه‌محور به کار رود تا بهبود شایانی در توانمندی فرد مبتلا داشته باشد.نتیجه‌گیری: بوتولینوم توکسین یک درمان تأثیرگذار است که به همراه تکنیک‌های مورد استفاده در توان‌بخشی، جهت کاهش اسپاستیسیتی ناشی از اختلالات مغزی به کار می‌رود. بنابراین، بهبود در کارکردهای حرکتی کیفیت زندگی را به همراه دارد.

کلیدواژه‌ها