نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 استادیار، گروه بیومکانیک ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تهران، ایران
2 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه تربیت بدنی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3 استادیار، گروه فیزیولوژی ورزشی، مرکز تربیت بدنی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان، ایران
4 مربی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، واحد لامرد، دانشگاه آزاد اسلامی، لامرد، ایران
چکیده
مقدمه: تکواندو یکی از مشهورترین هنرهای رزمی جهان میباشد و طبق قوانین، ضربات پا در این ورزش دارای امتیاز کامل است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثر تمرینات قدرتی، کششی با روش تسهیل عصبی- عضلانی گیرندههای عمقی (Proprioceptive neuromuscular facilitation یا PNF) و ترکیبی بر دامنه حرکتی ضربه پا به عنوان عامل مرتبط با آسیبهای ورزشی در تکواندوکاران مرد نخبه ایرانی انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و نمونه آماری شامل 24 نفر از تکواندوکاران مرد نخبه ایرانی بود که به صورت داوطلبانه و در دسترس و با تکمیل فرم رضایت آگاهانه وارد تحقیق شدند. به منظور مقایسه تأثیر سه شیوه تمرینات قدرتی، کششی با روش PNF و ترکیبی بر دامنه حرکتی فعال، غیر فعال و دامنه حرکتی حین اجرای حرکت پا، آزمودنیها در سه گروه 8 نفره قرار گرفتند و به مدت هشت هفته و سه جلسه 45 دقیقهای در هر هفته، در سالن ورزشی تمرین نمودند. دادهها با استفاده از آزمونهای توصیفی و استنباطی Shapiro-Wilk، ANOVA، Paired t، MANCOVA و مقایسههای زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 05/0 > P به عنوان سطح معنیداری در نظر گرفته شد.
یافتهها: هر سه نوع تمرین منجر به افزایش معنیدار دامنه حرکتی فعال و اجرای ضربه پا گردید. همچنین، به جزء تمرینات قدرتی، دو تمرین دیگر تأثیر معنیداری را بر دامنه حرکتی غیر فعال نشان دادند.
نتیجهگیری: به نظر میرسد ترکیب تمرینات قدرتی و کششی با روش PNF، بیش از هر یک از این تمرینات به تنهایی بتواند دامنه حرکتی ضربه پا را در تکواندوکاران نخبه ارتقا دهد.
کلیدواژهها
موضوعات