نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، پردیس البرز دانشگاه تهران، تهران، ایران
2 دانشیار، گروه رفتار حرکتی و روانشناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3 دانشیار، گروه رفتار حرکتی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
چکیده
مقدمه: اهمیت یادگیری پنهان و روشهای دستیابی به آن در یادگیری مهارتهای حرکتی رو به افزایش است. با این حال، تحقیقات اندکی در این زمینه بر روی کودکان انجام شده است و اثرات قیاس در عملکرد تحت فشار در کودکان مشخص نیست. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه یادگیری قیاسی (پنهان) و کلامی (آشکار) بر دقت و سرعت زوایهای آرنج در مهارت پرتاب دارت کودکان بود.مواد و روشها: این مطالعه آزمایشی به صورت نیمه تجربی بر روی 24 کودک با میانگین سنی 20/2 ± 06/11 سال انجام شد. نمونهها به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آموزش کلامی، قیاسی و شاهد تقسیم شدند. پس از پیشآزمون پرتاب دارت (10 کوشش)، شرکتکنندگان در 8 جلسه تمرین (هر جلسه 50 کوشش) تحت مداخله مربوط به خود قرار گرفتند. سپس آزمونهای یادداری و انتقال، 3 هفته بعد از آخرین جلسه اکتساب و با 10 کوشش در متغیرهای خطای شعاعی و سرعت زاویهای از آنها به عمل آمد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مرکب (4 × 3 در اجرا و 3 × 3 در سرعت زاویهای) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: گروه کلامی در مراحل اکتساب (001/0 > P)، یادداری (003/0 = P) و انتقال (025/0 = P) کاهش معنیداری در خطای شعاعی پرتاب داشت. با این حال، افزایش خطا در مراحل یادداری (001/0 = P) و انتقال (001/0 > P) در گروه شاهد و مرحله انتقال در گروه قیاسی (038/0 = P) مشاهده گردید. همچنین، گروه کلامی افزایش معنیداری را در یادگیری سرعت زاویهای آرنج نشان داد (005/0 = P)؛ در حالی که تفاوت معنیداری بین مراحل آزمون در سایر گروهها مشاهده نشد (050/0 < P).نتیجهگیری: به نظر میرسد که آموزش کلامی نسبت به قیاسی، موجب افزایش سرعت زاویهای، بهبود دقت و اجرای عملکرد میشود و بر عملکرد کودکان مؤثرتر است.
کلیدواژهها