نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• رحمان باقرنیا ¹
• محمود اصل محمدی زاده ²

¹ کارشناس ارشد گروه رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

² کارشناس ارشد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

چکیدهمقدمه: اختلال هماهنگی رشدی یک ناتوانی دراز مدت بوده و مشکلات  اجتماعی، عاطفی و تحصیلی مرتبط با آن ممکن است تا دوران نوجوانی و بزرگسالی ادامه پیدا کنند. به همین دلیل نیاز به شناسایی و مداخله‌های اولیه در مورد این کودکان ضروری به نظر می‌رسد. در این راستا هدف از این مطالعه برآورد میزان شیوع اختلال هماهنگی رشدی در کودکان 3 تا 11 ساله ایرانی بود.   مواد و روش‌ها:  تحقیق حاضر از نوع توصیفی و شیوه انجام آن زمینه‌یابی بود. به‌طوریکه از روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای سیستماتیک (منظم) برای انتخاب نمونه تحت بررسی استفاده شد. در مجموع والدین 1784 پرسشنامه اختلال هماهنگی رشدی را تکمیل کردند. مطالعه با 15 درصد کودکانی که پایین‌ترین نمرات کل را از نظر والدینشان دریافت کرده بودند ادامه یافت. به منظور ارزیابی عملکرد حرکتی کودکان و برآورد میزان شیوع اختلال هماهنگی رشدی از آزمون رشد حرکتی درشت-2 استفاده شد. کودکانی که هر گونه مشکل پزشکی شناخته شده داشتند یا بهره هوشی آنها کمتر از 70 بود از روند مطالعه کنار گذاشته شدند. از آزمون آماری خی دو در سطح معناداری 05/0 = α برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: شیوع اختلال هماهنگی رشدی در نمونه تحت بررسی 7/2 درصد بود. به‌طوریکه این میزان در پسران 53/3 درصد و در دختران 85/1 درصد و نسبت جنسیت 2 به 1 بود.نتیجه‌گیری: با وجود اینکه این میزان کمتر از گزارش‌های مطالعات انجام شده قبلی می‌باشد، توجه بیش از پیش والدین و مسئولین نسبت به اختلال هماهنگی رشدی، غنی‌تر کردن برنامه‌های کلاسی تربیت‌بدنی و ترغیب کودکان به سمت فعالیت‌های حرکتی به منظور پیشگیری از مشکلات ثانویه مرتبط با این اختلال توصیه می‌شود.کلیدواژه‌ها: اختلال هماهنگی رشدی، آزمون رشد حرکتی درشت-2