بررسی عملکرد یک فرد مبتلا به اسکولیوز در راه رفتن با و بدون ارتز

نوع مقاله : گزارش مورد

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه ارتز و پروتز، مرکز تحقیقات اسکلتی-عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

2 استادیار، گروه ارتز و پروتز، مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

3 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ارتز و پروتز، مرکز تحقیقات اسکلتی- عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

10.22122/jrrs.v8i8.921

چکیده

مقدمه: اسکولیوز (Scoliosis)، یکی از ناهنجاری‌های سیستم اسکلتی- عضلانی است که بر عملکرد فرد طی راه رفتن و ایستادن اثرگذار است. اطلاعات کمی در مورد تأثیر ارتز بر پارامترهای تعادل و راه رفتن بیماران اسکولیوزی وجود دارد، بنابراین هدف از مطالعه‌ حاضر، بررسی پارامترهای ذکر شده بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه حاضر یک دختر 8 ساله‌ مبتلا به اسکولیوز شرکت داده شد. این بیمار دارای انحنای اسکولیوزی با شدت 29 درجه و رأس انحنا در سطح 8T قرار گرفته بود. پارامترهای راه رفتن و تعادل بیمار با و بدون استفاده از ارتز با استفاده از سیستم آنالیز گیت مجهز به 7 دوربین و صفحه‌ فشار (Kistler force plate) بررسی شد. ضمن آن‌که طول تاندون عضلات ارکتور اسپاین و عضلات مایل شکمی داخلی و خارجی هنگام راه رفتن توسط نرم‌افزار Open- SIMM مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: به نظر می‌رسد ارتز باعث بهبود عملکرد بیماران حین راه رفتن و ایستادن می‌شود، ضمن آن‌که باعث کشش عضلات پارااسپینال در سمت تقعر انحنای اسکولیوزی می‌شود. نتیجه‌گیری: ارتز باعث تنظیم راستای ستون فقرات و بهبود عملکرد بیمار در راه رفتن و ایستادن می‌شود. از آن‌جا که ارتز باعث افزایش طول عضلات پارااسپینال می‌شود، بنابراین می‌توان استنباط کرد که ارتز می‌تواند باعث اصلاح انحنای اسکولیوزی شود. کلید واژه‌ها: ارتز، طول تاندون، گیت، اسکولیوز