نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• ونوشه سجادی ¹
• علی قربانی ¹
• فرهاد ترابی نژاد ¹
• یونس امیری شوکی ¹
• محمدرضا کیهانی ²

¹ گروه گفتار درمانی ،دانشکده علوم توانبخشی ،دانشگاه علوم پزشکی ایران،تهران.

² گروه آمار زیستی، دانشکده علوم توانبخشی ،دانشگاه علوم پزشکی ایران،تهران.

چکیده

چکیدهمقدمه: خیشومی شدگی یکی از پارامترهای مهم در آسیب‌شناسی تشدید صدا است. صدای افراد عادی نیز به درجاتی خیشومی شده است. به نظر می‌رسد خیشومی شدگی مانند سایر پارامتر‌های صدا، می‌تواند تحت تأثیر فاکتور‌های دیگر همچون بلندی صوت باشد که در ارزیابی آزمایشگاهی قابل اندازه‌گیری است. این پژوهش به منظور بررسی این رابطه در افراد 18 تا 28 ساله عادی فارسی زبان انجام شد.مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و مقطعی، 65 نفر از دانشجویان دختر و پسر 18 تا 28 ساله فارسی زبان دانشکده علوم توان‌بخشی علوم پزشکی ایران به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و نمونه صدای آن‎ها مورد مطالعه قرار گرفت. میانگین خیشومی شدگی در واکه‌های زبان فارسی با استفاده از نرم‎افزار Nasal view محاسبه شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و آنالیز واریانس یک‌ طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: در زنان و مردان بیشرین اندازه خیشومی شدگی واکه‌ها، در صدای آرام و کمترین خیشومی شدگی، در صدای بلند بود. تحلیل داده‌ها با آزمون‌های آماری نشان داد که خیشومی شدگی واکه‌ها در بلندی صدای آرام، معمولی و بلند صدا تفاوت معنی‌دار داشت (05/0 > P).بحث: در افراد عادی با افزایش بلندی صدا، خیشومی شدگی واکه‌ها کاهش می‌یابد که جنبه‌ای از عملکرد دستگاه طبیعی گفتار است. با توجه به عملکرد دریچه کامی- حلقی و افزایش هوای زیر چاکنای در صداهای بلند و بالا رفتن انقباض عضلانی حلق و کام این یافته‌ها، قابل توجیه است.کلید واژه‌ها: خیشومی شدگی، بلندی صدا، واکه، زبان فارسی، بزرگ‎سالان.