نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2 دانشیار، گروه علوم رفتاری و شناختی در ورزش، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3 فیزیوتراپیست، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده
مقدمه: کیفیت پایداری که به تعادل ارجاع داده میشود، تحت عنوان توانایی نگهداری مرکز ثقل در ارتباط با نقطه اتکا تعریف میگردد. با توجه به مشکلات افراد سالمند کمبینا در حفظ و نگهداری تعادل و تأثیر این مهم بر فعالیتهای اجتماعی آنان، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین بدنی با دستگاه بازخورد هشدار دهنده لرزشی- شنیداری بر کنترل تعادل سالمندان کمبینا انجام شد.مواد و روشها: 30 سالمند کمبینا به صورت تصادفی ساده در دو گروه تمرین بدنی و تمرین بدنی به همراه دستگاه بازخورد زیستی قرار گرفتند. کمبینا بودن شرکتکنندگان از طریق تست Snellen و دستگاه بیناییسنجی مشخص گردید. تمرینات شامل دو گونه تکلیف ایستادن و راه رفتن به همراه تکالیف دوگانه حرکتی و ذهنی بود. سالمندان در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون در آزمونهای تعادلی دستگاه تعادلسنج استابیلومتر شرکت نمودند. گروهها به مدت 12 هفته و هفتهای دو جلسه به تمرین پرداختند. نتایج با استفاده آزمون Repeated measures ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: تمرین بدنی بدون دستگاه بازخورد زیستی و همراه با آن، تأثیر معنیداری بر تعادل سالمندان کمبینا داشت (001/0 = P). بر اساس نتایج آزمون Independent t، تفاوت معنیداری بین تعادل دو گروه در مرحله پسآزمون مشاهده شد؛ بدین معنی که گروه تمرین با دستگاه، عملکرد بهتری را در تعادل نشان داد (035/0 = P).نتیجهگیری: تمرینات بدنی به همراه استفاده از دستگاه بازخورد هشدار دهنده، میتواند موجب بهبود شاخصهای تعادل شود. در این میان، دستکاریهای چند حسی مبتنی بر راهبردهای سازگاری و جایگزینی میتواند نتیجه بهتری را به دنبال داشته باشد و بر میزان این اثربخشی بیفزاید.
کلیدواژهها