نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• سهیلا نژادرومزی ¹
• نادر رهنما ²
• عبدالحمید حبیبی ³
• حسین نگهبان ⁴

¹ کارشناس ارشد آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

² دانشیار طب ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

³ دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

⁴ استادیار، مرکز تحقیقات توان‌بخشی عضلانی- اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور، اهواز، ایران

چکیده

مقدمه: کمردرد یک مشکل بزرگ اجتماعی با هزینه‌های هنگفت و مشکل بهداشت در کشورهای صنعتی است. بیش از 20 نوع درمان برای کمردرد مزمن وجود دارد. دست‌یابی به یک برنامه درمانی و توان‌بخشی جهت بهبود سریع‌تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. لذا هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر یک دوره تمرینات ثبات دهنده مرکزی بر درد و عملکرد بیماران زن مبتلا به کمردرد مزمن بود.مواد و روش‌ها: تعداد 30 بیمار زن غیر ورزشکار مبتلا به کمردرد مزمن، با علت ناشناخته (سن 2/5 ± 3/36 سال، وزن 3/8 ± 6/68 کیلوگرم، قد 6/4 ± 8/160سانتی‌متر) که به بیمارستان نفت اهواز جهت مداوا مراجعه کرده بودند به عنوان نمونه‌های تحقیق در این مطالعه شرکت نمودند. بیماران به صورت تصادفی و تساوی در دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. در ابتدا میزان درد و عملکرد بیماران از طریق پرسش‌نامه‌های VAS (Visual analogue scale) و Oswestry اندازه‌گیری شد. سپس بیماران گروه تجربی به مدت 12 جلسه به صورت یک روز در میان به تمرینات ثبات دهنده مرکزی پرداختند. اما بیماران گروه شاهد به هیچ گونه مدالیته نپرداختند. بعد از این مدت دوباره درد و عملکرد بیماران هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور آنالیز داده‌ها از 17SPSS استفاده شد و سطح معنی‌داری نیز 05/0 > P در نظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج تحقیق بهبود معنی‌داری (05/0 > P، 13 = t) در میزان درد بیماران گروه تجربی (33/0 ± 5/6 در مقابل 45/0 ± 1/2) به دنبال تمرینات ثبات دهنده نشان داد. اما در بیماران گروه شاهد (46/0 ± 27/5 در مقابل 48/0 ± 3/5) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 < P). در خصوص عملکرد تفاوت معنی‌داری (05/0 > P، 8/3 = t) بین قبل و بعد از تمرینات در بیماران گروه تجربی (3/3 ± 3/26 در مقابل 3/4 ± 4/14) مشاهده شد و به طور قابل ملاحظه‌ای در عملکردشان بهبود حاصل شد، اما در بیماران گروه شاهد (7/4 ± 1/33 در مقابل 2/4 ± 12/33) تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0 < P). نتیجه گیری: از یافته‌های این تحقیق می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تمرینات ثبات دهنده مرکزی در کاهش درد و بهبود عملکرد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن تأثیر شایانی داشته است. لذا پیشنهاد می‌شود که در برنامه درمانی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن تمرینات ثبات دهنده مرکزی نیز در نظر گرفته شود.کلید واژه‌ها: کمردرد، تمرینات ثبات دهنده مرکزی، Electrotherapy، VAS، Oswestry