نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• لیلا داداشی ¹
• گیتی ترکمان ²

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

² استاد، گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: بر خلاف اثرات تسهیلی بیان شده پس از اعمال ویبراسیون کل بدن (Whole body vibration یا WBV)، نتایج برخی مطالعات افزایش مهار پاسخ‌های عضلانی را نشان می‌دهد. هدف مطالعه حاضر، بررسی پاسخ کوتاه مدت منحنی فراخوانی رفلکس H عضله سولئوس پس از اعمال یک جلسه WBV بود. مواد و روش‌ها: 26 زن سالم غیر ورزشکار (سن 85/2 ± 11/26 سال) داوطلبانه در مطالعه شرکت کردند. افراد در دو جلسه آزمون و شم با حفظ وضعیت نیمه اسکوات بر روی صفحه ویبراسیون قرار گرفتند. در جلسه آزمون ویبراسیون با فرکانس 30 هرتز و دامنه 3 میلی‌متر به صورت 3 دوره 1 دقیقه‌ای اعمال شد. قبل، بلافاصله، 5 و 10 دقیقه بعد از اعمال ویبراسیون منحنی فراخوانی رفلکس H از عضله سولئوس ثبت شد. یافته‌ها: در جلسه شم و آزمون شدت تحریک آستانه منحنی و شدت لازم برای ثبت دامنه حداکثر بلافاصله بعد از WBV افزایش معنی‌دار نشان داد (05/0 > P). دامنه رفلکس H ابتدایی در هر دو جلسه و دامنه Hmax در جلسه شم کاهش معنی‌داری نشان داد (05/0 > P). آنالیز پارامترهای مربوط به آستانه و قله منحنی فراخوانی رفلکس H بین دو جلسه آزمون و شم تفاوت معنی‌داری نشان نداد (05/0 < P). نتیجه‌گیری: با توجه به جابه‌جایی منحنی فراخوانی به سمت راست و پاسخ مهاری در دو جلسه شم و آزمون، به نظر می‌رسد حفظ وضعیت نیمه اسکوات و مکانیسم‌های کنترلی فعال شده مانند انقباض عضلات اکستانسوری در مهار منحنی فراخوانی رفلکس H مؤثر باشد و اعمال ویبراسیون نیز هیچ اثر تسهیلی بر این پاسخ مهاری نداشته است. کلید واژه‌ها: رفلکس H، عضله سولئوس، ویبراسیون کل بدن، وضعیت نیمه اسکوات