نوع مقاله : گزارش مورد

نویسندگان

• طهمورث طهماسبی
• مصطفی کمالی

کارشناس ارشد، گروه ارتوپدی فنی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

چکیدهمقدمه: قطع عضو اندام تحتانی به علت تروما، بیماری‌های عروقی، دیابت و اختلالات مادرزادی ایجاد می‌شود.آمپوته‌ها توانایی راه رفتن و ایستادن را بر طبق سطح قطع عضوشان از دست می‌دهند. انواع مختلفی از پروتزها جهت افزایش کارایی آمپوته مورد استفاده قرار می‌گیرد. تأثیر نوع سیستم تعلیق پروتز بر اختلالات بالانس به طور شفاف مشخص نشده است. بنابراین هدف از این مقاله یافتن ارتباط بین تعادل ایستگاهی افراد آمپوته زیر زانو و نوع سیستم تعلیق می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه یک مرد 48 ساله با قطع عضو زیر زانوی یکطرفه بدون هیچ مشکل اسکلتی عضلانی شرکت داده شد. یک صفحه نیروی کیستلر با مبدل‌های پیزوالکتریک نیرو برای اندازه‌گیری پارامترهای مرکز فشار بدن مورد استفاده قرار گرفت. نوسان فرد در صفحه قدامی خلفی و داخلی-خارجی در حین استفاده از دو نوع پروتز (پروتز با سوکت سنتی و پروتز با سوکت سیلیکون لاینر) مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته‌ها: میانگین نوسان مرکز فشار در حین استفاده از پروتز سنتی در صفحه قدامی-خلفی و داخلی خارجی به ترتیب برابر 093/23 (با خطای استاندارد: 14/4) و 53/22 (با خطای استاندارد: 02/5) در حالت چشم باز می‌باشد در حالی که این اعداد برای پروتز سیلیکون لاینر در صفحه قدامی-خلفی و داخلی-خارجی به ترتیب برابر با 35/21 (با خطای استاندارد: 30/4 ) و 5/15 (با خطای استاندارد : 56/4 ) است. میانگین نوسان مرکز فشار در جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی در حین استفاده از پروتز با سوکت فومی بیش‌تر از سوکت سیلیکونی است (p value=0.03)نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد کارایی آمپوته در حین ایستادن با سیلیکون لاینر به علت افزایش حس عمقی و تحریک رسپتورهای سطحی پوست بیش از نوع دیگر است. در حقیقت علاوه بر مزایای متعدد سیستم‌های سیلیکون لاینر افزایش بالانس و حس عمقی را می‌توان به این مزایا اضافه نمود.کلیدواژه‌ها: سیلیکون لاینر، قطع عضو زیر زانو، سیستم تعلیق، تعادل ایستگاهی