نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 کارشناس ارشد، روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران
2 استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران
3 دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران
چکیده
مقدمه: از آنجا که اضطراب از جمله عوامل مؤثر در ابتلای افراد به لکنت به شمار میرود، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز (Transcranial direct current stimulationیا tDCS) بر اضطراب و شدت لکنت نوجوانان دارای لکنت پرداخت.مواد و روشها: این مطالعه به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیشآزمون- پسآزمون همراه با گروه شاهد انجام شد. بدین منظور، پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، 30 نوجوان دارای لکنت به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. 15 آزمودنی، tDCS (با جریان 2 میلیآمپر به مدت 20 دقیقه) را بر دو طرف ناحیه گیجگاهی قدامی طی 10 جلسه دریافت نمودند. 15 آزمودنی دیگر (گروه شم) در جلسات با روند مشابه شرکت کردند، با این تفاوت که پس از احساس سوزش اولیه از سوی آنها، دستگاه خاموش شد. اضطراب و شدت لکنت قبل و پس از درمان مورد ارزیابی قرار گرفت.یافتهها: تفاوت معنیداری بین دو گروه آزمایش و شاهد در اضطراب آزمودنیها وجود داشت (05/0 > P، 725/64 = F). همچنین، در زمینه شدت لکنت، تفاوت معنیداری میان دو گروه آزمایش و شاهد مشاهده گردید (05/0 > P، ۸۹۷/۱۵ = F).نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده، افراد دارای لکنت تحت tDCS در مقایسه با گروه شاهد، کاهش چشمگیری را در میزان اضطراب و شدت لکنت نشان دادند. بنابراین، به نظر میرسد که tDCS بر دو طرف ناحیه گیجگاهی قدامی، میتواند در درمان اضطراب و شدت لکنت مؤثر واقع شود. با این وجود، برای اثبات نتایج، نیاز به انجام تحقیقات مشابه دیگر در این زمینه احساس میگردد.
کلیدواژهها