نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل
نویسندگان
1 مربی، گروه کاردرمانی، مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی- عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
2 استادیار، گروه فیزیوتراپی، مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی- عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
3 3. استادیار، گروه مغز و اعصاب کودکان، مرکز آموزشی- درمانی و تحقیقات گلستان، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
چکیده
مقدمه: فلج مغزی همیپارزی، آسیب بیشتر یک سمت بدن در نتیجه اختلالی غیر پیشرونده در مغز نابالغ است. هدف این مطالعه تعیین تأثیر ترکیب دو روش درمانی واقعیت مجازی و حرکتدرمانی همراه با محدودیت بر عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همیپارزی بود.مواد و روشها: تعداد 32 کودک فلج مغزی همیپارزی از جامعه در دسترس شهر اهواز در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور، در 4 گروه 8 نفره بررسی شدند (گروه واقعیت مجازی، گروه حرکتدرمانی همراه با محدودیت، گروه ترکیبی و گروه شاهد). برنامه درمانی شامل جلسات 5/1 ساعته، یک روز در میان و به مدت 4 هفته بود. ارزیابی توسط ابزار کفایت حرکتی برواینینکس- اوزرتسکی و فعالیت حرکتی کودکان، قبل، بعد و 3 ماه پس از اتمام مداخلات صورت گرفت. از نرم افزار 16SPSS جهت انتخاب تصادفی نمونهها و همچنین تحلیل دادهها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات در سطح معنیداری 05/0 استفاده گردید.یافتهها: آنالیز اطلاعات ابزارهای ارزیابی حاکی از اختلاف معنیدار آماری در گروه ترکیبی نسبت به گروههای مجزای درمانی و شاهد بود (01/0 P <) (ابزار کفایت حرکتی Bruininks–Oseretsky: تغییر میانگین سرعت و مهارت از 08/0 ± 15/0 به 33/0 ± 89/1 در جلسه پس از درمان بود). آنالیز اطلاعات جلسه پیگیری ارزیابی نیز حاکی از عدم وجود تفاوت معنیدار آماری بین جلسات پس از درمان و پیگیری در هر 4 گروه مطالعه بود (32/0 = P). نتیجه گیری: تلفیق 2 روش درمانی واقعیت مجازی و حرکتدرمانی همراه با محدودیت به دلیل کسب مزایای مثبت هر دو روش و اجرای آنها در قالب یک برنامه درمانی، میتواند سبب بهبودی بیشتری در عملکرد اندام فوقانی کودکان مبتلا به فلج مغزی همیپارزی گردد.کلید واژهها: تکنولوژی واقعیت مجازی،حرکتدرمانی همراه با محدودیت، عملکرد اندام فوقانی، فلج مغزی همیپارزی