مروری توصیفی بر رویکرد درمانی CO-OP و تأثیر آن بر مشکلات حرکتی کودکان با اختلالات هماهنگی رشدی

چکیده

مقدمه: مهارت‌های حرکتی برای بسیاری از فعالیت‌های روزمره کودکان ضروری می‌باشد. این مهارت‌ها برای رشد استقلال در فعالیت‌های مراقبت از خود و فعالیت‌های روزمره دیگر ضروری است و کودکان با مشکلات حرکتی در استقلال مراقبت از خود تأخیر دارند. کاردرمانگران برای بهبود عملکرد حرکتی کودکان از رویکردها و چارچوب مرجع‌های متفاوتی استفاده می‌کنند. یکی از رویکردهای درمانی در دهه‌های اخیر، رویکرد درمانی CO-OP (Cognitive orientation to daily occupational performance) است. رویکرد درمانی CO-OP رویکردی مراجع‌‌مدار است و به صورت انفرادی اجرا می‌گردد که طی استفاده از راهبردهای شناختی، کودک قادر به حل مشکلات کارکرد حرکتی خود خواهد بود. هدف مطالعه حاضر، مروری بر شواهد برای تعیین اثربخشی رویکرد CO-OP در بهبود عملکرد حرکتی کودکان DCD (Developmental coordination disorder) بود.

مواد و روش‌ها: در بررسی متون، شواهد پژوهشی با استفاده از جستجوی سیستماتیک در پایگاه‌های اطلاعاتی، Informa، PubMed، Scopus، Google Scholar، Science Direct و ProQuest و مرور منابع لیست شده در مقالات و کتاب‌ها، بر اساس ملاک‌های ورود به مطالعه انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند.

یافته‌ها: با توجه به کلید واژه‌های انتخاب شده، تعداد 60 مقاله یافت شد که پس از بررسی اجمالی، تنها 8 مقاله بر اساس ملاک‌های ورود و کناره‌گذاری جهت بررسی بیشتر انتخاب شدند.

نتیجه‌گیری: با بررسی مطالعات انجام شده، نشان داده شد که رویکرد درمانی CO-OP می‌تواند به عنوان رویکرد مناسبی در بهبود کارکرد کاری مبتنی بر حرکت کودکان با مشکلات حرکتی مورد استفاده قرار گیرد.

کلید واژه‌ها: کارکرد کاری مبتنی بر حرکت، رویکرد CO-OP، نقایص عملکرد حرکتی، راهبردهای شناختی