تأثير تمرينات ورزشي ترکيبي بر کيفوز پشتي و لوردوز کمري نوجوانان کم‌توان ذهني

چکیده

مقدمه: تحرک افراد کم‌توان ذهنی در مقايسه با افراد سالم كمتر است و اين مسأله شاید آن‌ها را در معرض خطر ناتوانايي‌هاي جسماني و حركتي قرار ‌دهد. جذب اين افراد به برنامه‌هاي ورزشي مي‌تواند از خطرات فوق بكاهد. در اين مطالعه، تأثير 8 هفته تمرينات ورزشي ترکيبي‌ بر کيفوز پشتي و لوردوز کمري نوجوانان کم‌توان ذهني بررسي شد.
مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع نيمه تجربي بود. جامعه آماری پژوهش شامل30 نوجوان کم‌توان ذهني (سن 21/1 ± 9/16 سال، قد 0/9 ± 172 سانتي‌متر، وزن 76/16 ± 4/63 کيلوگرم و بهره هوشي 07/5 ± 86/62) بود كه مشكل افزايش زاويه‌هاي لوردوز و کيفوز داشتند. آن‌ها بر اساس نمره هوش به طور تصادفي جفت شدند و به دو گروه 15 نفري شاهد و تجربي تقسيم گردیدند. گروه شاهد به روال عادي زندگي خود ادامه داد، ولي گروه تجربي در يك برنامه تمريني شامل 8 هفته (3 جلسه 60 دقيقه‌اي در هفته) تمرينات ترکيبي آمادگي جسماني و حرکات اصلاحي شركت كرد. با استفاده از خط‌کش منعطف، زاويه‌هاي كيفوز و لوردوز پيش و پس از مداخله پژوهشي اندازه‌گيري شد. تجزيه و تحليل آماري داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ₁₇SPSS و توسط آزمون ANOVA براي اندازه‌هاي تکرار شده انجام شد.
یافته‌ها: زاويه لوردوز در گروه‌هاي شاهد و تجربي به ترتيب0/1+ و 4/3- درجه تغيير داشت. اين به معناي وجود تعامل معنی‌دار آماري بين دو گروه می‌باشد [001/0 > P، 6/35 = _{(28، 1)}F]. زاويه كيفوز نيز وضعيتي مشابه داشت و نمرات پس‌آزمون گروه‌هاي شاهد و تجربي به ترتيب 2/0+ و 6/2- درجه تغيير نشان دادند [014/0 = P، 6/9 = _{(28، 1)}F].
نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، نوجوانان کم‌توان ذهني جذب يك برنامه تمرين ورزشي تركيبي شامل تمرينات آمادگي جسماني و حرکات اصلاحي شدند. نتايج به دست آمده حاكي از اثربخشي تمرينات به كار رفته در جهت كاهش معنی‌دار زاويه‌هاي کيفوز پشتي و لوردوز کمري بود. به نظر مي‌رسد استفاده از برنامه‌هاي فعاليت بدني و تمرينات ورزشي‌ مشابه براي افراد کم‌توان ذهني قابل توصيه باشد.
کلید واژه‌ها: کم‌توان ذهني، کيفوز پشتي، لوردوز کمري، تمرينات ورزشي ترکيبي