نوع مقاله : مقاله پژوهشی اصیل

نویسندگان

• محمدتقی امیری خراسانی ¹
• منصوره مقربی منظری ²

¹ استادیار گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

² کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی دانشگاه گیلان، رشت، ایران

چکیده

مقدمه: هدف از این تحقیق، بررسی اثرات روش­های کششی ایستا، پویا و بدون کشش در طول گرم کردن بر تعادل ایستا و پویای دانشجویان تربیت بدنی دختر بود.مواد و روش­ها:  18 دانشجوی تربیت بدنی دختر (قد: 5.94 ± 159.68 سانتیمتر؛ جرم: 5.93 ± 60.21 کیلوگرم؛ سن: 0.63 ± 22.00 سال) برای عملکرد تعادل ایستا با آزمون لک­لک و همچنین برای تعادل پویا بوسیلۀ آزمون ستاره بعد از روش­های مختلف کششی که شامل کشش ایستا، کشش پویا و بدون کشش بود، سنجیده شدند.یافته­ها: افزایش معناداری در تعادل ایستا پس از کشش پویا (3.14 ± 6.34 ثانیه) نسبت به کشش ایستا (2.47 ± 4.40 ثانیه، 0.03=P) وجود داشت. بعلاوه، افزایش معناداری در نمرات دستیابی تعادل پویا پس از کشش پویا (3.76 ± 72.03 درصد طول پایین تنه) نسبت به کشش ایستا (5.35 ± 69.58 درصد طول پایین تنه ، 0.01=P) وجود داشت.نتیجه گیری: محققان نتیجه گرفتند که برای حفظ تعادل، ورزشکاران بهتر است از روش کششی پویا استفاده کنند و بدن خود را هر چه بیشتر به این نوع روش کششی سازگارتر کنند چون این نوع روش کششی موجب افزایش عملکرد تعادل می­شود.